Carlsbad Caverns NP - White Sands NM

17 april. Van ‘Carlsbad Caverns NP’ via ‘White Sands NM’ naar ‘Boot Hill RV Resort’. Het is vandaag weer een eindje rijden n.l. ca 175 mile naar White Sands en daarna 30 mile naar de camping. Daar hebben we weer een Full Hookup plaats met WiFi maar dan ‘Backwards’, dat betekend, dat we een plek hebben waar we achteruit in moesten rijden !! Nu dat kan ik nog steeds wel dat achteruit rijden.
Het is mooi zonnig en warm (ca 28gr C.) Yvonne heeft weer gerookt, dus ze is weer beter!!
We zitten nog steeds in de Chihuahuan woestijn. In het noorden van deze woestijn ligt een door bergen omringde vallei, de zgn ‘Tolarosa Basin’. De duinen van ‘White Sands National Monument’ bestaan niet, zoals de naam doet vermoeden, uit zand, maar uit puur gypsum (gipskristallen). De duinen beslaan in totaal een oppervlakte van ongeveer 710 km², het is daarmee het grootste gypsumveld ter wereld. Ongeveer 40% daarvan bevindt zich binnen de grenzen van het park, de overige 60% valt onder een gebied dat militair terrein is. Daar werden allerlei raketten uitgeprobeerd.
In de omliggende gebergten komt veel gypsum voor; gedurende miljoenen jaren is er veel gypsum door regen- en smeltwater opgelost en meegevoerd naar dit laag gelegen basin. Van daaruit kon er geen verdere afvloeiïng van het water plaatsvinden. De hete zon en droge wind zorgden er voor dat het water verdampte; de mineralen bleven achter en kristalliseerden, zodat uiteindelijk alleen het pure, witte gypsum overbleef.
De harde wind, vrijwel altijd vanuit het zuidwesten, verplaatste de gipskristallen naar het noordoosten. Daar hebben zich dus de duinen gevormd, waaraan het park haar bekendheid te danken heeft. Het duinenveld verandert ook nu nog steeds, de meest actieve duinen kunnen per jaar ongeveer een meter in noordoostelijke richting opschuiven. Er zijn echter ook stabiele duinen, die nauwelijks meer veranderen. De witte duinen hebben zich in een heel korte tijd ontwikkeld, n.l. in 70.000 jaar; in de tijd van miljoenen jaren is die 70.000 jaar als eergisteren.
Er is weinig vegetatie, alleen voor snelle groeiers is er een mogelijkheid tot voort bestaan. Dieren die van oorsprong zwart waren hebben zich door de jaren heen ook aangepast en zijn nu wit. De kinderen vinden het hier ook heel leuk, die gaan met een sleetje een duin af en moeders zitten onder een parasol in het witte zand; lijkt net het strand maar dan zonder zee.
Het is een imposant gezicht, zo alles wit om je heen.
Dirk